نحوه ملاقات فرزند پس از طلاق و جدايي پدر و مادر
بر اساس قانون مدني هر كدام از والدين (پدر و مادر) كه كودك تحت حضانت و سرپرستي او نيست، حق ملاقات كودك خود را دارد. تعيين زمان و مكان ملاقات و ساير جزئيات مربوط به آن، در صورت اختلاف بين والدين با دادگاه مي‌باشد. با توجه به اين ماده، هر يك از والدين اين حق را دارند كه در فواصل معين با كودك خود ملاقات كنند و حتي فساد اخلاقي مادر يا پدر هم باعث نمي‌شود از ملاقات او با فرزندش جلوگيري شود، بلكه تداركات لازم براي ملاقات در محيط مناسب و با حضور اشخاص مورد اعتماد مهيا خواهد شد.
اگر پدر يا مادر به دفعات و چندين بار مانع ملاقات مادر با فرزندان شود، مادر مي‌تواند موضوع سلب (گرفتن) صلاحيت پدر براي نگهداري از فرزندان را در دادگاه مطرح نمايد.
توافق در ملاقات فرزند پس از طلاق و جدايي
در صورتي كه ميان پدر و مادر درباره مدت ملاقات و نحوه آن توافق شده باشد، بر اساس همان توافق عمل مي‌شود. اما در صورت نداشتن توافق، دادگاه در حكم خود مدت ملاقات و نحوه آن را براي كسي كه حق حضانت فرزند را ندارد، تعيين مي‌نمايد.
معمولاً دادگاه‌ها يك روز يا دو روز از آخر هفته را براي ملاقات با فرزند اختصاص مي‌دهند و گفته مي‌شود ملاقات بيش از اين با شخصي كه حضانت و سرپرستي را به عهده ندارد، موجب اختلال در حضانت و دوگانگي در تربيت كودك مي‌شود.
سلب (گرفتن) كلي حق ملاقات فرزند
سلب كلي حق ملاقات از پدر يا مادري كه حضانت به عهده او نيست برخلاف قانون مدني است و دادگاه نمي‌تواند به آن حكم بدهد.
با اين حال اگر ملاقات با پدر يا مادري كه حضانت به عهده او نيست واقعاً براي مصلحت كودك مضر باشد، دادگاه مي‌تواند زمان‌هاي ملاقات را طولاني‌تر كند، مثلاً به جاي هفته‌اي يك بار، ماهي يك بار يا هر شش ماه يك بار تعيين كند يا ملاقات با حضور اشخاص ثالث (سوم) باشد.
تنها با حكم دادگاه مي‌توان مانع از ملاقات پدر يا مادري كه حضانت بر عهده‌ي او نيست شد. البته زماني كه ملاقات خطر جاني براي فرزند داشته باشد و پدر يا مادر حالت خطرناك رواني داشته باشند، براي جلوگيري از صدمه به فرزند، مي‌توان با حكم دادگاه مانع از ديدار يكي از والدين (پدر و مادر) كه دچار چنين مشكلي هستند، شد.